– Хто паможа, хто паможа?
Ураджай такі багаты!
Папрашу суседа. Вожык
Данясе грыбы да хаты…
І той куст мінаць не гожа:
Там арэх схаваўся ў шаты…

У меня котёнок -
Кругленький, как шарик.
Шёлковая шёрстка…
Звать его – Кошмарик!
Бархатные лапки...

За столом бушует Саша:
“Надоела эта каша!
Буду кушать пироги!”
Может, встал не с той ноги?!
Просят бабушка и дедка...

Зажигает ночка звёзды,
Во дворе и в доме тишь.
И уснули птички в гнёздах-
Засыпай и ты, малыш.
Под кусточком дремлет зайка,
В водоёмах рыбки спят...

А вавёрачку ў дупле
Слота* не пужае:
На пярыне ды ў цяпле
Горачка не знае.
Толькі часам зазірне...

Хвошча дождж – і лес прамок:
І кусты, і дрэвы …
Хто ж пад папараць-лісток
Збег ад той залевы?
Не відаць і не пазнаць...

Гэта не абраза,
Гэта не мянушка.
Ёсць у нашым класе
Хлопчык – Пашка Грушка*
Гэты пекны хлопчык...

Мой котенок полосатый
И, хоть маленький, - усатый!
Лапки – беленькие тапки,
А на них свои царапки.
Хвостик серенький пушистый...

Гарачыня стаіць такая,
Што немагчыма ўжо трываць
На гуслях ліпень гучна грае –
Ажно за воблакам чуваць!

А потым дождж і халадэча –
Патрэбны боты, паліто.
Хваліцца надта дык і нечым...

Збірае ягады ў прыпол...

Да мамы едуць хлопчыкі, дзяўчаткі –
Спяшаюць ёй у вочы зазірнуць.
Там карані іх і дзяцінства хаткі!
Там папрацуюць і душою адпачнуць.

Там кожнаму пра ўсіх усё вядома –
Аднавяскоўцы, як адна сям'я.
І гэта ўсё да болю мне знаёма...