Лёгкі пошапт
Бяроз на ўзлеску,
На праталінках
Зоркі-пралескі,
Рассцілаецца
Край лугавіны...

Зямля прачнулася і радасцю дыхнула,
У абдымкі цёплыя яна нас прыгарнула,
З пяшчотай песні птушак падарыла...

Пралеска здзіўлена вочы адкрыла,
Светла ўсміхнулася небу і ранку.
Бусел у небе махае крыламі,
Шпарка кіруе ён да буслянкі.
Бярозкі ціха лісткі расклеілі,...

Падары мне кропельку вясны,
Малады дубок на пералеску,
Першую, нясмелую пралеску
Ля сагрэтай сонейкам сасны.

Першы дождж вясновы падары...

Праз вёсны й ліхія гады
Вы неслі сваю прыгажосць.
Пры вас адчуваюць заўжды
Мужчыны сваю маладосць.
Вы марам магчымасць далі...

Небо вновь к себе зовёт.
И ты на взлётной полосе.
Взлетает птицей самолёт
Во всей серебряной красе.
А небо вновь к себе зовёт,
И ты на взлётной полосе.
Взлетает птицей самолёт
Во всей серебряной красе.
Стрелой пронзает бомбардир...

Пятнаццаты год мы верым «Жывіцы»,
Народная шчырасць у вершах бруіцца.
Дарослай душы дапаможа, юначай
Натхніцца на творчасць на хвалі гарачай.

Святло і нятленнасць нясе наша мова,
Даверам, цяплом іскрыць кожнае слова!
Знікае, як воблачка, крыўда з трывогай,
Паслухаўшы песні і вершы, як Бога!

О, сэрцы, адданыя роднаму краю,
З вяночкаў пачуццяў герб шчасця ствараюць.

На крылатых качелях к лучистой звезде
В яркой сини индиго взлететь,
Прикоснуться рукой к золотистой кайме:
Будет те?плить в душе она свет.

И в приливах высот с вешним счастьем в глазах...

Два партрэты вісяць
на бялюткай сцяне,
На абодвух – вусатыя лікі.
Нібы Зубр, а з ім Тур
Тут усталі, бы ў сне.
Не прывіды – у яве ўзніклі…

Гэта Колас, а побач – Купала...

Ручеёчки-ручейки,
Ах, весенние деньки!
Как мы долго ждали вас,
Как же радостно сейчас!

От того, что шубы сняли...