Ёсць у восеньскім надвор’і
Пэўнае замілаванне:
Чуць прыемна ў хвальках лужын...

Та красота, что внешним оформленьем
Пленяет глаз и манит за собой
С манерным и изысканным томленьем,
Но с жалкою и хитрою душой,

Отнюдь не красота, а так – смазливость....

Цвет лепестковой ромашки,
Дружбу навеки крепи.
Годы – как кони в упряжке –
Рысью бегут по степи.

В сердце тревога стучится...

Я не ищу покоя в бури –
Пресыщен бурями сполна.
Вновь ветры с севера подули.
Взял с полки «Горе от ума»:

«Блажен, кто верует, тепло ему на свете!»...

Кричали грустно журавли,
В вечернем небе пролетая.
Кричало сердце от любви,
От жалости к крылатой стае.

Так глубоко, что чуть видны...

Украли вдохновение.
Утеряны мечты.
Душа во сне забвения
Средь мрака пустоты.

Ничто не тешит душу...

Россып зорак над вёскай на атласавым небе,
Над вясковаю вуліцай – зорным пылам туман,
А над комінам месяц, што акрайчык ад хлеба,
І ад квецені – вішань вішнёвы дурман.

Над капрамі за вёскай зоркі ззяюць рубінам
І пяе салавей дзесь на дзічцы старой...

Мяне ты не разбудзіш на світанку,
Пяшчотаю не прывітаеш болей
І не сустрэнеш аніколі ўжо на ганку
І сэрца больш не зойдзецца ад болю.

Твае ад працы стомленыя пальцы...

Скача вавёрачкай вогнік у грубцы.
Дыхае цёплай самотай пакой.
Мама ў валёнках і зношанай куртцы
Цэдзіць на кухні вячэрні ўдой.

- Холадна як! Аж да костак праймае,
Грэйся, дачушка, паленцаў падкінь.
Грэюся. Дзіўна, аднак жа, бывае...

Веснічкі. Вярба. Калодзеж. Сені.
Не страчаеш. Ў хату не завеш.
Самі стол паставілі і селі....