В первый день апреля в художественной галерее ГУ «Минский областной центр народного творчества» на базе народного клуба композиторов и поэтов «Жывiца» прошёл мастер-класс для самодеятельных авторов Минщины. Особо хочется сказать о нём потому, что этот необычный «урок» провели члены Союза писателей Беларуси Анатолий Зеков и Наум Гальперович, а также члены Белорусского Союза композиторов Олег Елисеенков и Олег Чиркун. И он запомнится клубовцам надолго!
С большим воодушевлением шутил стихами и прибаутками в День юмора Анатолий Зеков. Кому это делать, как не ему: ведь Анатолий работает в журнале «Вясёлка»! А Наум Яковлевич – директор радиостанции «Беларусь» – очень стойко выдержал огромное количество вопросов, среди которых встречались и довольно каверзные. Продолжая юмористическую линию заданную предшествующим выступающим, Наум Гальперович при ответах приводил примеры шуток, казусов и случаев из личного опыта, произошедших на работе. («Рот закрыл и рабочее место убрано..»). А завершил поэт своё выступление чтением собственных стихов.
Олег Елисеенков и Олег Чиркун, члены Белорусского Союза композиторов, хоть и не стихами, но собственным взглядом на жизнь тоже не забыли про День смеха. Поэтому комментарии и предложения при разборах на мастер-классе, были пронизаны самоиронией и юмором. Композиторы-любители получили чёткий и точный разбор написанных ими произведений. Два мэтра, работающие в разных жанровых направлениях, смогли удовлетворить своими советами каждого из присутствующих авторов Минской области. И, конечно, тоже исполнили несколько примеров собственных сочинений.
Долгое общение с мэтрами поэзии и музыки после мероприятия свидетельствовало о необходимости таких встреч для всех её участников.

Ирина Карнаухова, руководитель клуба

27 марта т.г. в Белорусском государственном университете культуры состоялась очередная встреча почитателей поэзии и авторской песни с участниками народного областного клуба поэтов и композиторов «Жывiца».
По традиции руководитель клуба Ирина Карнаухова рассказала о деятельности объединения и познакомила аудиторию с присутствующими авторами. Затем поэты Марина Шаповалова (Минский район), Виталий Быль (г. Несвиж), Елена Брицкая (г. Борисов), Валентина Акулёнок (г. Солигорск), Татьяна Шейна (Молодечненский район) и Дмитрий Булычёв (Пуховичский район) читали стихи, а автор-исполнитель из г. Фаниполь Дзержинского района – Тамара Кощева – исполнила песни «Беларусь», «Снег», «Скарбнiца».
Встреча прошла в тёплой и заинтересованной обстановке. И пусть за окнами была далеко не мартовская погода, своим творчеством живичане растопили сердца присутствующих и зарядили оптимизмом. А издатель Анастасия Печенко, которая в течение трёх лет успешно сотрудничает с «Жывiцей», представила слушателям творчество своего коллеги - Валерия Потапова и рассказала о выставке книг издательства, которая проходила в это время в библиотеке университета.

Елена Брицкая

Як вядома, у “Жывіцы” ёсць паўнавартасны інтэрнэт-сайт, які дазваляе творцам выступаць, дзяліцца творчымі набыткамі, размаўляць і сустракацца адно з адным не толькі адзін раз на месяц.
Частка творцаў клуба актыўна ўдзельнічае у рабоце сайта. Аднак на сёння большасць “жывічан” у асноўным з нагоды ўласнай кансерватыўнасці пра сайт толькі чула. І гэта пры тым, што цяпер камп’ютар ёсць амаль у кожнай кватэры.
Разумею, што зазвычай творца – чалавек унутрана самадастатковы, можна сказаць, у нечым і занураны. Аднак трэба не забываць, што і паэты, і кампазітары – людзі публічныя па азначэнні. Гэта значыць – адкрытыя адзін аднаму і свету. Да таго ж пэўныя кулуары і літаратурныя тусоўкі – частка творчага жыцця, бо чалавек павінен увесь час звяраць уласны ўзровень з тым, што адбываецца навокал. Гэта тычыцца і шматмерных паседжанняў “Жывіцы”, і майстар-класаў, і асобных выступленняў, і прэзентацый, і канцэртаў, і калектыўных зборнікаў. Гэтак жа, як і знаёмства з літаратурнымі навінкамі і навінамі, са здабыткамі іншых творцаў – калегаў па кармічнай задачы.
Вяртаючыся да сайта, хацелася б паведаміць, што на днях па дамоўленасці з кіраўніцтвам клуба на сайце ўведзена рубрыка “Рэцэнзіі”, дзе я выставіў некалькі рэцэнзій на кнігі, якія былі прэзентаваны мне аўтарамі. Іх вы цяпер пры жаданні можаце праглядзець, каб пераканацца, што напісаць водгук на кнігу – задача выканальная.
Хацелася б закцэнтаваць яшчэ раз увагу на тым, што паэт не можа быць самадастатковым без асяроддзя (рэальнага або віртуальнага). А калі на нейкім этапе гэта і атрымліваецца, то пасля можа выявіцца, што ўзровень твораў, негледзячы на высокую ўласную ацэнку, ніжэй плінтуса, або наадварот – задраны настолькі, што творца робіцца непаразумелым не толькі для чытачоў, а і для калег па творчым цэху.
Разумею, што не ўсе на “ты” з камп’ютарам. Сённяшнія пакаленні не ўмеюць запрагаць каня або касіць, затое лёгка ўпраўляюцца з наварочанымі мабільнікамі і чацяцца ў Сетцы. А паколькі запрагаць каня і касіць і нам асабліва часта не патрэбна, то трэба нечаму вучыцца і ў сучаснасці. Тым больш, гатовыя матэрыялы дастаткова толькі падрыхтаваць (пажадана ў электронным выглядзе – на дыску або флэшцы), з чым спраўляцца навучыліся, падаецца, усе. А калі за перашкоду лічыце ўзрост, то заходзіць на сайт на першых часах можна і з дапамогай дзяцей або ўнукаў – за нешта ж іх песцім?
Цяпер акцэнтую ўвагу на асноўных момантах, дзеля якіх і раблю зварот:
1. Наведвайце сайт, удзельнічайце ў яго рабоце, уносьце кіраўніцтву прапановы. Публічная актыўнасць – абавязак творцы, як перад сабой, так і перад людзьмі. А піяр (як пашырэнне вядомасці) клуба, да якога вы належыце, – адзін са складнікаў вашага ўдзелу ў ім.
2. Знаёмцеся з творчым крэатывам адзін аднаго (асабліва з кнігамі!) і не саромейцеся выказвацца ў рубрыцы “Рэцэнзіі”. Пісьменнае слова, сказанае пра кнігу, не толькі ўсцешвае, накіроўвае натхняе творцу, а і падвышае статус і кнігі, і аўтара.
3. Здольнасць ацаніць і выказацца пра творчасць калегаў, падзяліцца асацыяцыямі, які ўзніклі пры прачытанні, дае магчымасць больш уважліва паглядзець на тое, што і як робіце вы самі. Да таго ж пераводзіць вузкаспецыялізаванага пісьменніка (паэта, празаіка) у ранг літаратара – чалавека, які валодае не толькі пэўнай тэхнікай рэалізацыі душэўных імпульсаў, а і адсочвае рух і тэндэнцыі сучаснага літаратурнага працэсу.

Юрась Нераток, член Саюзаў пісьменнікаў Беларусі і Расіі

1. Агульныя палажэнні:
Конкурс творчых работ праводзіцца ў рамках II свята “Траецкія перазвоны” сярод удзельнікаў клубаў аўтарскай песні, літаратурных аб’яднанняў, гурткоў, асобных аўтараў і выканаўцаў рознага ўзросту Мінскай вобласці.
Сапраўднае палажэнне аб конкурсе вызначае працэдуру правядзення конкурснага адбору і рэгламентуе пытанні, якія ўзнікаюць падчас яго правядзення. Публікуецца на сайце zhyvica.ru і распаўсюджваецца праз іншыя сродкі інфармацыі Арганізатараў.

2. Арганізатары:
Упраўленне культуры Мінскага аблвыканкама, адзел культуры Барысаўскага райвыканкама, дзяржаўная ўстанова “Мінскі абласны цэнтр народнай творчасці” (далей – ДУ МАЦНТ), народны клуб кампазітараў і паэтаў “Жывіца” ДУ МАЦНТ, Брацства праваслаўных званароў ва імя святога Паўліна Міласцівага...

В начале марта месяца в Минской областной библиотеке им. А.С. Пушкина состоялся творческий вечер поэта, члена Белорусского литературного союза "Полоцкая ветвь", члена народного клуба композиторов и поэтов “Жывіца” Александра Морозова. Он приехал из г. Смолевичи, чтобы выступить перед своими коллегами, рассказать о накопленном поэтическом багаже и о значимости поэзии в его жизни.
Писать стихи Саша начал с пятого класса. Хотя и был у него период тишины, который скорее положительно повлиял на дальнейшее творчество. Его поэзия стала более отточенной, многогранной, можно сказать...

Шчыра віншую народны клуб "Жывіца" і яе кіраўнікоў з цэлым шэрагам святаў у самую цёмную пару года!
Спадзяюся, што наступны год для народнага клуба стане знакавым.
Няхай Вас не пакідае натхненне!
Юрась Нераток

17 декабря 2011 г. в актовом зале Минской областной библиотеки имени А. С. Пушкина состоялась презентация новых сборников народного клуба композиторов и поэтов «Жывiца»: музыкального – «Незабудкавыя таямнiцы» и поэтического в двух частях – «Мне рамонкi цалуюць каленi».
В уходящем году клуб поработал достаточно плодотворно и многопланово.
Думаю, этот день войдет в историю «Жывiцы» особой графой. Потому что одновременная презентация двух итоговых собраний творчества талантливых людей – это не только титанический труд, это великолепный годовой результат, это дорогого стоит!
«Незабудкавыя таямнiцы» – синтез названий двух песен наших коллег по творчеству. В этом песенном сборнике представлены 53 песни 19 клубных композиторов. Насыщенно-яркая фиолетовая обложка...

Несмотря на различные финансовые трудности народный клуб “Жывіца” не перестаёт радовать своих авторов выпуском очередных сборников и удивлять почитателей их таланта всевозможными приятными сюрпризами. На этот раз поэтический сборник вышел не просто большим объёмом, а даже в 2-х частях. Почти похожий эксперимент уже был у клуба два года назад с выходом «Серебряного блюза» («Срэбнага блюза»), который тоже был выпущен в 2-х частях и порадовал сразу и поэтическую и композиторскую секцию, отдав каждой по сборнику. Но на этот раз обе части принадлежат только поэтам. Накопленный материал...

Двухтомнік паэтаў народнага клуба “Жывіца” з рамантычнай назвай “Мне рамонкі цалуюць калені” выйшаў у кастрычніку 2011 года ў выдавецтве Анастасіі Печанко і пэўным чынам зацвердзіў творчы рост і высокі патэнцыял аб’яднання.
У сямі тэматычна-настроевых раздзелах кнігі, па-майстэрску ўкладзеных кіраўнікамі “Жывіцы” Ірынай Карнаухавай і Галінай Дораш, творчыя набыткі каля васьмідзесяці паэтаў Мінскай вобласці.
Дарэчы, як і назва зборніка, так і ўсе яго раздзелы пазначаны выбітнымі радкамі творцаў “Жывіцы”.
Зразумела, што ўзровень калектыўнага зборніка не можа быць ідэальна роўным, як складана параўнаць і кнігі розных паэтаў. На тое і аб’яднанне, каб творцы рознага паэтычнага стажу, вопыту, творчага статусу і амбіцый маглі дзяліцца між сабой лепшым і вучыцца адзін у аднаго. Аднак несумненна тое, што ўзровень высокі. Тым больш перад фарміраваннем зборніка былі і чытанні з разборамі на студыі, і майстар-класы, і абмен уласнымі зборнікамі. І доўгае чаканне, пакуль паэтычны ўзровень не перавысіць пэўную планку. Не будзе памылкай сказаць, што асноўная частка твораў адпавядае ўзроўню сучасных літаратурных выданняў, а значная частка з іх была папярэдне рэалізавана праз гэтыя выданні: часопісы, газеты і літаратурныя старонкі. Творцы працуюць і разам, і паасобку…
Калі Ірына Аляксандраўна зрабіла прапанову рэдагаваць двухтомнік, асаблівых ваганняў не было: далёка не ўсе ангажаваныя творцы могуць назваць роднымі беларускую і рускую мовы. А я нарадзіўся ў сям’і настаўнікаў мовы і літаратуры, якія між сабой размаўлялі кожны на сваёй (рускай і беларускай літаратурнай мове). Таму “пераключка” з мовы на мову адбывалася нязмушана і натуральна.
Затое была асалода літаратурным узроўнем “Жывіцы”: як пры першай чытцы, так і пры другой.
Спадабалася вызначанасць выдаўцоў, калі ў эканамічна-няпэўных умовах выдавецтва Анастасіі Печанко спрацавала на беларускую літаратуру.
Штотыдневік творчай інтэлігенцыі Беларусі “ЛіМ” (“Літаратура і мастацтва”) адрэагаваў на выхад зборніка анатацыяй, у якой клуб “Жывіца” названы рэзервовым батальёнам Мінскай абласной арганізацыі Саюза пісьменнікаў Беларусі.
Думаю, павінна адазвацца і абласная “Мінская праўда” і, напэўна, слынная “Звязда”, якую цяпер узначальвае старшыня Мінскага абласнога аддзялення ГА “СП Беларусі” Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч.
Хацелася б пазначыць творцаў, якія і ў якасці “рэдагуемых” не страцілі творчага шарму: чытаючы, больш баяўся сапсаваць, чым не паправіць. Не з-за імя (імёны ў нас прыблізна аднолькавыя) – па тэксце.
Усцешна было сустрэць даволі абазнаных і вядомых ў паэзіі Вольгу Сакалову, Уладзіміра Цануніна, Максіма Жаровіна, Лёлю Багдановіч, Аляксандра Марозава, Яўгена Карпуця.
З задавальненнем чытаў творы вопытных і майстравітых Ігара Канановіча, Жанны Левітан, Галіны Нічыпаровіч, Святланы Быкавай, Валянціны Акулёнак.
Радавалі элегантныя радкі Анны Елецковай, далікатныя – Уладзіміра Жылкі, іранічныя – Валянціны Шчарбаковай, пяшчотныя – Альдоніі Наўчанковай, маляўнічыя – Ліліі Мялешкі, дасціпныя – Уладзіміра Рунцэвіча, спеўныя – Валянціны Паповай, адчайна філасофскія – Андрэя Сямёнава, бойкія і дасціпныя – Алы Дзікай, вобразныя і пяшчотныя – Віктара Кажуры.
Святлана Рыжкова уразіла тым, што здольная сказаць сваё слова ў такой апрацаванай паэтамі сферы, як прырода. З цікавасцю чыталіся вершы разнастайнага эксперыментатара Віталя Быля і паэтычна “знаходлівага” Анатолія Мазгова.
Адным словам, кніжка ўдалася, з чым маю гонар павіншаваць усіх, хто спрычыніўся да яе выхаду. І парадавацца за гарады і вёскі Міншчыны, якія маюць сваіх паэтаў.

Юрась Нераток

28 ноября т.г. в Доме литератора (г. Минск, ул. Фрунзе, 5) состоялся концерт «Муза Ивана Титовца с народным клубом композиторов и поэтов «Жывiца».
Иван Васильевич Титовец, поэт-песенник, который в этом году отметил семидесятипятилетний юбилей, сотрудничает с народным клубом композиторов и поэтов «Жывiца» практически с первых месяцев его создания, а с руководителем «Жывiцы» Ириной Карнауховой – и того дольше. На стихи поэта Ирина Александровна написала уже 5 песен – и это не предел творческого тандема. Кстати, 4 песни прозвучали и на данном концерте.
Надо сказать, что поэт И. Титовец богат на творческое сотрудничество со многими композиторами республики. К тому же еще, его некоторые песни имеются в репертуаре известных российских исполнителей (Иосифа Кобзона, Надежды Бабкиной и других). А народный артист Советского Союза и Беларуси, композитор Игорь Лученок написал на стихи поэта 18 песен! Будучи почетным гостем мероприятия, И. Лученок выступил с поздравительным словом юбиляру, а также аккомпанировал юной певице Полине Ласкиной...