Сябруе з Цітаўкай і з салаўіным гаем,
І на планеце не знайсці такі куток, Дзе ў срэбных росах на світанку патанае Такі ж, як наш, з маленства мілы гарадок. Сустрэне Мар’інка духмяным караваем...
Ёсць краіна, што сэрцу мілая, –
Белай Руссю здаўна нарэчана. Там сябруе з агнём рабінавым У палісадніках пах парэчкавы. Беларусь – гэта рэкі сінія...
Кто сказал, что надо бросить
Песни на войне? После боя сердце просит Музыки вдвойне! В. И. Лебедев-Кумач Песня-заклік, песня-меч, песня-звон набатны Клікала на барацьбу праз агонь гарматны, Узнімала, як магла, абуджала сілы Захінуць ад чужакоў край святы і мілы. На прасторах дарагіх, на дарогах дальніх...
Говар мой любы, говар мой родны,
Такі меладычны і вельмі асобны. Говар Палесся, як спеў ручая, Пад шэпат таполяў і вырасла я. Пад клёкат буслоў, пад блісканне зарніц...
Я люблю свои Петришки!
Дом родной, мою семью! Здесь девчонки и мальчишки! Хорошо в родном краю! Свежий воздух, лес и поле! Пруд зелёный с камышом...
На даўняй сцяжынцы дзяцінства
Сяброў вельмі цяжка сустрэць. Дубы ля старога гасцінца Прывыклі ад ветру шумець. З тым шумам паціху звыкаўся – Дубы так гамонку вялі. У той дыялог уключаўся...
Беларусь! О мой край дарагі!
Светла тут ад бяроз ды ад сонца. Толькі цёмна ад шэрай тугі, Што сцінае збалелае сэрца. Засцінае ўвесь белы свет...
Як ад нараджэння
Немаўля злучана з матуляй Пупавінай, Так і я, зямля мая...
Беларусь моя синеокая:
Край безбрежных озёр и болот, Где луга заливные, широкие, Белых аистов тихий полёт. Вековые рощи сосновые, Где гирляндами шишки висят...
Накукуй мне, зязюля, яшчэ столькі гадоў,
Каб паспела сплясці я свой вяночак са слоў, Каб хапіла любові да радзімай зямлі, Дзе матуліна мова, дзеці, унукі раслі, Каб хацелася шчыра дабрыню раздаваць... |
Навигация
Популярное
Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?
Наши друзья
Будут)
Счетчики
|