Сягоння восені апошні дзень…
Хачу яго, як кацянё, прылашчыць,
Ды хмара на зямлю кідае цень,
Нібы каменні, пушчаныя з пра‌шчы.
Ды не павінна снегу быць яшчэ:
Па ўсіх прыкметах – да Міколы цёпла.
Але са стрэхаў болей не цячэ,
Нібы паперы ліст, бялее поплаў.
Даўно ўжо адляцелі журавы
(І сёлета ляцелі так высока),
Мурашнік, вунь, высокі і крывы,
А гэта значыць – да зімы далёка.
Але ўсяму насуперак зіма,
Ужо пляце марозныя карункі,
Хоць лісця больш на яблынях няма,
Ёсць яблыкі – як птушкам падарункі.
Сягоння восені апошні дзень…
Сняжынка на далонь маю імкнецца
І кружыць, нібы ўлетку авадзень:
Прыкметам, значыць, збыцца не ўдаецца.
ДЗМІТРЫЙ КРАСКОЎСКІ

Тонкі, шчыры, пранізлівы верш - дзякуй за яго Паэту !
Наш сучаснік, жыхар Івянца, што на Валожыншчыне - проста скарыў трапнымі назіраннямі : і пра апошнія яблыкі, што засталіся на галінках - для птушак, і пра такое чуллівая жаданне - сапраўды, прылашчыць гэты дзень і на зыходзе восені сказаць ёй "ДЗЯКУЙ!"
Верасень, кастрычнік, лістапад - усё хутка "пракруцілася", нібы-та кінастужка. Цікавая. Змястоўная. Яркая.Поўная розных паваротаў і... перахода ў "новы сезон" 🎬 !
ДОБРАГА ДНЯ, СЯБРЫ ❤️!
Ловім восеньскае шчасце 🍁!

МАТУЛЯ ВІТАЕ!
t.me/matulya_Belarus