БАЛАДА АРДЫ*
Ганарымся мы, што хану дань не вязлі,
Не былі пад мангола-татарамі.
Ды палілі нам сёлы, тапталі палі
Перакопска-крымскія варвары.

Наляталі імкліва пад гіканне-свіст
На звярыныя акцыі карныя…
А між іх быў адзін – нелюдзь, кат і садыст,
Гідкі вылюдак з роду пачварнага.

І людзей ён знішчаў, як бязлітасны джын,
Секла шабля, рука не стамлялася.
Быў не просты ён воін, а ханскі сын –
І таму яму ўсё даравалася.

Забіваў мужчын, браў дзяўчат у палон,
Пацяшаўся над іх пакутамі.
Не зважаў ні на плач, ні на енк, ні на стогн
І гарланіў ад радасці лютае:
Арда!
Арда!
У ардзе
Добра будзе!

Ды знайшоўся аднак на яго ўгамон
За злачынствы гнюсна-скабрэзныя:
Быў захоплены сам ён у жорскі палон
І павешаны быў на бярэзіне.

І нянавісць людская гула, як вада,
І крычалі паўстанцы-палонныя:
– Тут і будзе арда табе! Будзе арда!
І для ўсіх – напаміны штодзенныя.
Арда!
Арда!
У ардзе
Добра будзе!

Пралятаюць стагоддзі, рунеюць палі,
Час мяняецца, боль прытупляецца.
Тая ж вёска Лычэвіч на Клецкай зямлі
І сягоння Ардой называецца.

* У перакладзе з цюркскай арда – «саюз», «калектыў», «аб’яднанне»

Мялешка Лілія, г. Клецк
автор - karirina.3  ::   просмотров -   ::   комметариев - 0
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.

Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?


Показать все опросы

Наши друзья
Счетчики