Піяністка-гарэза
Асвойваем з унучкай піяніна—
Чацвёрты год ёй – самы той узрост,
Каб без тэорый свой узяць акорд –
Здзіўляць, смяшыць бабулю несупынна.
Нібы артыстка просіць даць ёй ноты
І раскрывае спеўнік, як мальберт…
Пад смех бабулі дасць такі “канцэрт”
У дзве рукі, са шчырай асалодай!
Віруюць вышай столі гукаў залпы
І “Брава, біс!” за імі наўздагон…
Вось гэта весялосці марафон:
Смяшынкі скачуць, як на дрэве малпы!

Тамара Каляда (г.Узда)