Складаўся Вершык у слупок,
Збіраў па кроплі словы,
Мясціў адказна ў радок,
Каб тэкст быў адмысловым.
Стараўся тыдзень і другі,
З любоўю і пяшчотай,
Хацеў кагосьці папрасіць
Дапамагчы ўпотай.
А назбіраць патрэбных слоў
Было яму нялёгка –
Парыць ён толькі спрабаваў
У марах і аблоках.
Але, як свята надышло,
Ён быў ужо гатовы –
Як матылёчкі на святло,
З душы ляцелі словы.
І віншаванні дасылаць
Хацелася бясконца,
Дзяўчынкам, хлопчыкам жадаць
Сяброўства, міру, сонца.

Мароз Галіна (г. Лагойск)