Я імчуся на лядзянцы
З велізарнае гары.
Кружацца сняжынкі ў танцы
Над ялінамі ўгары.

А вышэй плывуць аблокі,
Нібы снежныя валы.
Мне мароз кусае шчокі –
Ён сягоння немалы.

Але гэта не стрымае
Ні мяне і ні сяброў.
Мы над гурбамі ўзлятаем,
Ажно ў жылах стыне кроў.

І няхай дрыжаць калені,
І ад ветру ўвесь гару,
Усё роўна праз імгненне
Зноў палезу на гару.

Цанунін Уладзімір (г. Вілейка)