Сонечны праменьчык мне прыжмурыў вока,
Стужкай залатою бліснуў па рацэ. Вось узняцца б птушкай да нябёс далёкіх, Вэлюм аблачынкі сціснуць у руцэ. Вейкі я прыкрыю і лячу ў аблокі: Ветрык уздымае, зменшыўся наш луг…
Из коробки с серпантином
Показался мокрый нос: Дед Мороз собаку Дину Мне под ёлочку принёс. А окрас, как у снежинки! Притаившись в серебре: Только нос торчит у Динки...
Жыла-была адна травінка.
З ёй побач кветачка жыла: Пялёсткі – белай палярынкай*, Такой прыгожаю была. Ды ўсё смяялася з травінкі, Маўляў: «Я ж, бачыш, прыгажэй!» Травінка, тоячы слязінкі...
* * *
Прыскакалі зайкі на палянку. Склалі зайкі Мішку забаўлянку. А за гэта хлопчык ім...
– Дочурка золотая,
Разумная такая: В смартфон давно играешь, Компьютеры включаешь, Хоть полтора годочка! Да вот не хочешь, дочка...
Изменились наши дети,
Изменилось всё на свете, Двадцать первый век шальной Взбудоражил шар земной. Век компьютеров, айфонов, Селфи, плееров, смартфонов… И в общении весь свет...
Так люблю я канікулы летам,
Калі ёсць цішыня і спякота… І люблю працаваць я пры гэтым – У агародзе капацца з ахвотай. Я цыбулю палоць не стамлюся І заросшую моркву прарэдзіць. Агуркі паліваць я збяруся…
Сонечны праменьчык –
Жоўценькі струменьчык, Памалюй са мною У маім пакоі. На лісточку кропку...
Как я рад! Как я рад!
Мне купили самокат! По двору катаюсь ловко, Виртуозно, со сноровкой. Прокачу соседку Веру...
Ласковый и добрый Бим –
Он немножко подхалим. Руки лижет – без сомненья, Ждёт овсяного печенья! Он живёт у нас давно... |
Навигация
Популярное
Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?
Наши друзья
Будут)
{sape_links}
Счетчики
|