Лесавік спытаў мядзведзя
“Колькі будзеш ты блукаць?
Мне няёмка ад суседзяў,
Бо яны палеглі спаць.

Суслік спіць і спіць куніца,
Цецярук таксама спіць,
Аднаму табе не спіцца.
Мабыць, што ў цябе баліць?”

А мядзведзь яму сярдзіта:
“Папрашу не панукаць!
Як наемся я дасыта,
Вось тады і лягу спаць.

А цяпер, прабач, шаноўны,
Выйшаў я не пахадзіць.
Мой пузак яшчэ няпоўны,
Трэба рыбкі налавіць”.

І пайшоў дарогай тою,
Што да рэчкі давядзе.
Лесавік махнуў рукою:
“Хай ідзе сабе, ідзе…”

Хадневіч Любоў
(г. Лагойск)