Не заўсёды была паласатай,
Падабалася зебра сабе —
Афарбоўка была не стракатай.
Футру мела якраз па сабе.
Ды аднойчы цары заспрачаліся,
Што за футра ў зебры, убор?
Кажа леў, што ў белае ўбралася.
Тыгр: «Ды чорная!» — чуцен дакор.
Каб той спор ды не стаў злоснай сваркай,
Зебру зверы паклікалі ўраз.
А каб зебры не стаць для іх скваркай,
Трэба правільны выбраць адказ.
Сціпла стала між іх прыгажуня.
(Рыкне леў, тыгр шкрабе паласу).
— Вось што вам пра сябе раскажу я:
Чорна-белая — у паласу.

Шэрая Роза, в. Ілля, Вілейскі раён