Вартаўнік наш, дзед Цімох,
Пільнаваць хадзіў гарох,
Бо яго зялёным рвуць,
Часу выспець не даюць.
Злодзей ноччу не драмаў —
Вельмі хітра рабаваў:
Пойдзе ўлева наш Цімох —
Справа шчыплюць той гарох.
Крыкнуў дзязька: «Каб вам трасца!
Мне за вамі не ўгнацца.
Хопіць вам і хопіць мне,
Бо гарох і не ў цане.
То не грэчка і не проса:
Попыту не мае проста.
Лепш пайду ды лягу спаць,
Чым без толку тут гайсаць».
З той пары наш дзед Цімох
Не пільнуе больш гарох.
Спіць і горачка не знае,
У сватоў гарох купляе.

Валасевіч Людміла, г. Барысаў