Адно, што чутна: ах ды ох,
Напэўна, кот галодны здох,
Ляжыць часамi без душы –
Яму падай ды пакажы.
Што за ляноту ёсць вышэй?
Ён не любіў лавiць мышэй.
За печчу мыш даўно скрабецца,
А ён ляжыць – на ўсiх злуецца:
«Маглі б хоць чым угаманiць,
Бо галава ў мяне балiць».
Лайдак, яшчэ i з глузду збiўся –
На павука ў куце малiўся.
Што быў катом, ужо забыўся.
Не знаў iмпэт кацiнай лямкi,
Таму вось так сышоў да ямкi.

Хадневіч Любоў, г. Лагойск