Адно, што чутна: ах ды ох,
Напэўна, кот галодны здох,
Ляжыць часамi без душы –
Яму падай ды пакажы.
Што за ляноту ёсць вышэй?
Ён не любіў лавiць мышэй...

«Мой Кастусь пайшоў у блуд, –
Кажа Ганна Раі, –
З маладухай, шалапут,
Круціцца-гуляе, –
Слёзы коцяцца ў старой...

Стихи я больше не пишу.
Их не продать — они бесценны.
Я их читаю, как дышу,
Но не пишу — ушёл со сцены.
Несутся дни во весь опор,
Несётся курица-несушка…

Спяваюць сакавіцкія каты,
Падманлівыя песні пра каханне,
Зубастыя разінуўшы раты,
Прыродныя не тоячы жаданні.
Каціныя напевы пад акном...

маналог цешчы

Дастаю я грошыкі з кармана,
Прыязджае мой зяцёк з Амана.
Хлебам-соллю тут не абысціся,
Трэба каб ад ежы стол ламіўся.
Задаюць мне сябрукі пытанне...

Так развит всесторонне и много знаю я,
Читая каждый вечер статьи календаря.
И мне совсем не спится. Витает где-то сон,
Когда сорвав листочек, весь в чтенье погружен.
Там только правда-матка: какой сейчас сезон...

Она смекнула сразу, как сердце ранить мне.
Желудок мой желудок, ты путь к нему вполне.
Борщи и кулебяка, икра и разносол…
И чувствую себя я, как вип иль дип-посол.
Бывает, на минутку зайду чего спросить...

Як казаў паэт вядомы,
У кахання доўгі век.
Шлях яго нам невядомы,
І ў сто кахаць не грэх.
У каго страла Амура...

Вартаўнік наш, дзед Цімох,
Пільнаваць хадзіў гарох,
Бо яго зялёным рвуць,
Часу выспець не даюць.
Злодзей ноччу не драмаў...

У лесе Бразіліі малпа жыла,
Яна незвычайна прыгожай была:
І вочкі, і вушкі, і рыжанькі хвосцік…
Дзівіліся людзі такой прыгажосці...