Я спявала табе пра каханне,
Пра каханне я вершы пісала.
Не забудзецца тое спатканне,
Дзе надзею на шчасце люляла.
Можа, сон гэта быў ці праява?
Зорным прынцам цябе ўявіла…
Кажуць, гэта жыццёвая з’ява:
Як кахаеш, то ўсё табе міла.
Бы агонь, апякла сэрца здрада.
Пяюць птушкі, а я іх не чую.
І не цешыць сябровак парада
Адшукаць у ружах сцежку чужую.
Каляровыя промні кахання
Не пакінуць мяне, добра знаю.
Ад заходу да светлага рання
Я другога цяпер абдымаю.

Валасевіч Людміла, г. Барысаў