Здаецца, подых навальніцы –
У тваіх восеньскіх вачах.
У іх жадаў бы я ўліцца
І зняць цяжар, што на плячах.

Развеяць хмары асяроддзя,
Наканаваць нябёсаў лёс
І кіраваць жыццём у згодзе,
Не баючыся светлых слёз.

Змяніўся б подых навальніцы
На квецень ласкавай вясны
І пацалункам ажывіўся,
Забыўшы восеньскія сны.

Шашко-Шаблінская Святлана, в. Апчак, Мінскі раён