Помню, як у маладосці
З вечара да ранку
Я спявала табе, сынку,
Песню-калыханку.

Песціла цябе, люляла,
На руках насіла.
Богу аднаму вядома,
Дзе я брала сілы.

І спявала, й гаравала –
Усякае бывала.
Колькі праз цябе, сыночак,
Я начэй не спала.

Хоць і быў да сну ты, сынку,
Не зусім ахвочы,
З малаком маім паціху
Набіраўся моцы.

Час ляцеў няўмольна хутка –
Ты расправіў грудзі,
І з радзімага куточка
Ты пайшоў у людзі.

Я цяпер цябе чакаю,
Сынку, каля ганку –
Бо твая чарга настала
Пець мне калыханку.

Бокша Людміла (г. Вілейка)