Вось і мяжа апошняя,
За ёю – небыццё.
Яшчэ трава не скошана,
Ды меншае жыццё.

З маланкамі і ліўнямі
Прайшлі мае гады.
І з воблакамі сінімі
Я паплыву туды,

Дзе маладосць шчаслівая
Распальвала кастры,
Дзяцінства мітуслівае
Кацілася з гары…

Туды, ў бары сасновыя,
Пакрытыя імжой.
Туды, дзе сны ружовыя,
Што разгаданы ўжо.

Наўчанкова Альдонія (г. Клецк)