Гучала музыка ў душы
Аркестрам сэрца мнагалікім.
Нібыта чарадзей вяршыў
Звышне звычайны баль вялікі

На тонкай ноце ў вышыні
Акорды ціха заміралі,
А праз хвіліну цішыні
Ізноў навальваліся хваляй.

Літаўраў мілагучны звон
Знянацку стукаў моцна ў скроні.
Здавалася, што гэта сон,
Які трымаў душу ў палоне,

А нервы сціснуў у клубок,
Напоўніў сэрца неспакоем
І не даваў зірнуць у бок
І проста варухнуць рукою.

Па скуры беглі мурашы,
Па твары слёзы, як на ліха.
Гучала музыка ў душы…
Але было навокал ціха.

Цанунін Уладзімір (г. Вілейка)