Восень, восень… Шапоча лістота,
Восень, восень… Крычаць жураўлі.
Вяргіні ўзнялі галовы ля плоту,
Туман ад балота паўзе па раллі.

Восень, восень… Праносіцца рэха,
Вецер пад вечар заснуў у галлі.
Вавёрка ў дупло назбірала арэхаў,
На небе аблокі, нібы караблі.

На небе апошнія промні знікаюць,
Прабеглі цудоўныя, цёплыя дні.
Спяшаецца восень зноў кропку паставіць.
А ты сваю восень з душы не гані…

Рымашэўскі Генадзь (г. Чэрвень)