Галодны я прыбег дахаты,
Калі ў двары сцямнела.
За дзень прыгод было багата.
І гэта зразумела.

Паціху, каб бацькі не чулі,
Абутак зняў у сенцах.
Сваю мурзатую кашулю
Паклаў каля акенца.

Зайшоў на кухню асцярожна.
Не стаў у шафу лезці,
Бо на стале заўсёды можна
Было знайсці паесці.

Абдзёр цыбуліну сцізоркам,
Парэзаў на кавалкі.
Насыпаў збоку солі горку
І адшукаў запалкі.

Адкалупаў пазногцем вечка,
Дастаў кавалак сала.
Газоўка ў хаце на прыпечку
Агеньчыкам міргала.

Калі ж усё, што змог, адведаў
І спаць на печ падаўся,
Пачуў суровы голас дзеда:
«Ты дзе, лайдак, бадзяўся?»

Цанунін Уладзімір, г. Вілейка