Я адчуваю зноў і зноў,
Як ў ва мне бушуюць хвалі,
Шпарчэй бяжыць па жылах кроў,
Пачуццем сэрца набрыняе.

Здаецца, зараз палячу,
Хоць і няма за спінай крылак.
І працаваць больш не хачу –
Бо толькі нараблю памылак.

Сяджу ціхутка, як «наркот»,
Аловак у руцэ трымаю,
Шукаю рыфму напярод,
А потым словы заплятаю…

Касмічнай сувязі масток
Праз траўні сэрца Муза мосціць,
Скакнула промнем на лісток
Ды напрасілася ў госці.

Нядоўга госцяй пабыла,
На кожным слове пасядзела,
Дзе падала́, дзе падмяла,
А потым знікла, паляцела…

Журава Людміла, г. Старыя Дарогі