Я песню пачуў развітальную,
Узняў галаву – жураўлі.
Над вёскаю неба звычайнае,
Хоць зрэдку і хмаркі плылі.

Ды песня такая чароўная
Лілася з высокіх нябёс.
Жыцця эпізод, а галоўнае,
Што мне падарыў сёння лёс.

Ён падарыў мне сустрэчу
І з восенню, быццам спатканне.
Глядзеў я і думаў аб нечым.
Крычаць жураўлі – развітанне.

Рымашеўскі Геннадзь, г. Чэрвень