Беларус, шукай ратунку.
Наступаюць зноў паны.
І ўжо новага гатунку –
Не шкадуюць нас яны.
Што і ты не лыкам шыты –
Пакажы сябе, зямляк!
Каб не быў ты панам біты,
Як запылены цюфяк.
За зямлю трымайся крэпка –
Гэта спадчына твая.
Будзе бульба, будзе рэпка,
Будзе й скварачка свая.
А ўпусціш – будзеш біты,
Пойдзеш, брат, у батракі.
Скажа пан: “Вось мы і квіты.
Час такі і лёс такі!”

Альдонія Наўчанкова (г. Клецк)