разважанні ўнучкі Марыі

Я прадзеда не бачыла ніколі.
Ад родных крышку ведаю аб ім.
Даволі часта сэрца цісне болем,
Бо прадстае ва ўражанні маім

Асілак грозны з векавой быліны:
Непераможны, горды, малады.
Ён ад фашыстаў бараніў краіну
Ў суровыя ваенныя гады.

Ад самых першых дзён і да апошніх
Удзельнічаў мой прадзед у баях.
Паранены быў цяжка ў сожскай пожні,
Але дамоў прыйшоў у медалях.

Яны цяпер вісяць у дзеда дома
Пад шклом у простай рамцы на сцяне.
Я гэтым ганаруся, бо, вядома,
Героем быў мой прадзед на вайне.

Цанунін Уладзімір (г. Вілейка)