Шляхі вайны – за далеччу гадоў,
Вясной гучаць салюты Перамогі…
Старому ветэрану зноў і зноў
Душу гнятуць ваенныя трывогі.

Пажары сняцца, мінныя палі,
Без рук, без ног сябры яго ў шпіталі,
Сябры яго, што з бітваў не прыйшлі,
Сябры, што побач святы сустракалі…

І з кожным днём рады радзеюць іх.
Застаўся ён, на вёскі тры ці болей,
Адзін – падзей жахлівых сведка тых,
Дзе быў наш край крывавым полем бою.

Рубцы на целе зморшчаным баляць,
І скроні разрываюць успаміны.
Данесці б свету іх – наказ паслаць:
«Жыві без войнаў! Годны будзь і мірны».

Нупрэйчык (Плакса) Галіна, г.Клецк