Адкрыты вароты нябесныя насцеж...
Прысвячаецца ваенным лётчыкам Адкрыты вароты нябесныя насцеж, Распраўлены крылы! Эх, вось яно шчасце! Узняцца ў крыштальнае мірнае неба! – Так марыць ён… Птах-самалёт – помнік срэбны… Імгненне спынілася! Велічны, горды Зямлю сцеражэ ён, навек распасцёрты. І памяць людскую ўвесь час бударажыць: «Я – вестка з вайны! Я змагаўся адважна! А колькі братоў маіх спрытных і смелых З героямі бравымі ў неба ўзляцела!» Ваенныя лётчыкі! Слава вам! Слава! Вы мужна змагаліся ў бітве крывавай! О, як білі ворага, рызыкавалі, Жылі, як у песні (хоць песні не зналі!): «Потому, потому что мы пилоты, Небо наш, небо наш родимый дом. Первым делом, первым делом самолеты, Ну а девушки, а девушки потом…» А «девушки»… Дзёрзкія нашы дзяўчаты Сядлалі каней сваіх верных крылатых, І ў немцаў ірваліся нервы стальныя, Калі ў неба «ведзьмы» ўзляталі начныя!.. Дачушкі-пястушкі, нявесты, матулі… У цяжкіх змаганнях сном вечным паснулі. …А сонца не спіць! Не стамляецца сонца Ліць промні на помнікі вам, абаронцы! І памяць будзіць у нашчадкаў клянуцца Жалезныя птахі, што ў неба імкнуцца! Цвірка Таццяна, г.Клецк
автор - karirina.3 :: просмотров - :: комметариев - 0
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.
|
Навигация
Популярное
Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?
Наши друзья
Будут)
{sape_links}
Счетчики
|