З бацькавых успамінаў

Уб’ецца ў памяць назаўжды
і будзе ўспамінацца з болем:
калючкі роўныя рады
і гурбачкамі трупы ў полі.

Са снегу чорная нага
тырчала ў разадраным боце.
Такіх на Проні ў берагах
і на другім баку ў балоце

ляжала безліч: і сваіх,
і немцаў у лядовым схроне.
Вясной вада падхопіць іх
і панясе ў нізоўе Проні.

З дзясяткаў тысяч чалавек,
аблепленых мулёй і цінай,
прырода зробіць, як на здзек,
на рэчцы доўгую плаціну.

Заўсёды гэта ў галаве.
Такое з памяці не сцерці.
З тых дзён у Дужаўцы жыве
легенда аб «Даліне смерці».

Цанунін Уладзімір, г.Вілейка