Белыя росы…
ці беларосы,
ці беларусы –
так называлі нас здавён
за чысціню сумлення,
за святло помыслаў і памкненняў;
так называюць нас і зараз,
бо мы не забыліся
на свае традыцыі,
не ставім вышэй за ўсё
свае амбіцыі;
толькі б не згубілася
гэтая повязь пакаленняў,
не парвалася б тая нітачка,
якая навязвае на сябе
падзеі, факты, лічбы, імёны –
не парвалася б ніколі
нітка гэтая,
бо тады будзе трагедыя –
без будучыні,
без беларусаў
ці беларосаў,
ці белых росаў.

Гасціловіч Зінаіда, в. Подберазь, Валожынскі раён