Шырокі вал. Абшар-блакіт азёрны.
Самотная краса, пяшчота Лані. То лямпачак агні, то сонца промні На Меляўні купаюцца ў фантане. Прыгожы сквер, мемарыялу веліч. Цэнтральнай плошчы туі і цюльпаны. Святочныя сцягі, каштанаў свечкі…
Што нам дзяліць? Мы ўсе – славяне,
Мы – дзеці роднае Зямлі. Нас па жыццёвым акіяне Шляхі агульныя вялі. Не зніклі ў прывідным тумане...
Круглобокую «штуку»-загадку
Я, мальчишка, в овраге нашёл И, схватив, побежал без оглядки, Озираясь с опаской, как вор. Не хотел, чтоб её отобрали...
Мы просто работали на урожай.
И вроде – нехитрая штука: Сиди, рычаги на себя выжимай, Но Хлеб – не простая наука. Покрылись мозолями руки мои...
Страшным быў гэты сон…
Напрасткі праз балота поўз штрафны батальён да калючага дроту. За ракой вышыня ў хмызняковых разводах. Ранкам гэтага дня...
Лишь руки прикоснутся к рычагам
И заревет мотор, будя просторы, Забуду я, что горожанин сам, Что где-то есть и мой любимый город. Я ощущаю, как тверда земля И как мала она в сравненье с небом. Иду по полю серому, пыля...
Ажына запляла з гадамі
лясок маленькі за дрыгвой. Магілы брацкія радамі ў траве паміж калматых хвой. Былых зямлянак лазарэтных імхом зарослыя ірвы, і праз стагоддзе ледзь прыкметна...
Я ў травах мурожных згублюся
І ў спелых заблуджуся жытах… А потым усёткі знайдуся...
Не ў вайну гулялі дзеці,
А гулялі ў медалі, Што ў шуфлядцы дзеда дзесьці Між забаў сваіх знайшлі. – Гэты, з зорачкаю, ордэн Будзе, хлопцы, зараз мой...
Кто к нам с мечом придёт –
тот от меча и погибнет! Александр Невский Разгромили берлогу фашизма И вонзили знамёна в Рейхстаг. Расписались штыком героизма, Завершили военный этап. Проявили отвагу в походах... |
Навигация
Популярное
Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?
Наши друзья
Будут)
{sape_links}
Счетчики
|