Пагляд малады, фотакартка зжаўцелая –
Салдат не прыйшоў з вайны. Без вестак прапаў, а матуля ссівелая Пра сына ўсё бачыць сны. Дзявятага мая, святочна прыбраная...
Маленький город без разрешенья
Лентами улиц из старых домов, Вторгся мне в душу как наважденье, Будто он близкий родственник мой. Маленький город. Сколько величья В замке, хранящем следы старины! Ратуша, храм не меняют обличья...
З успамiнаў дзяцiнства:
Непакошаны луг, Над прыродным адзiнствам – Сонца велiчны круг. Я ляжу на ўзгорку...
Янку Купалу
Спевам пеўня збуджаецца ранак, Коцік вочкі старанна памыў. Верабейка зляцеў аж на ганак І ўсім пахваліўся: «Жыў-жыў!» Пад акном заспявалі бярозкі, Заглядзелася ружа ў шкло. У далоні расінкі, як слёзкі...
Уходят лучшие, уходят безвозвратно,
И очень горько сознавать, что нет обратной Дороги в этот зыбкий мир, хотя б на миг. Их Бог забрал к себе, но пусто как без них... Их много дней-ночей ждала седая вечность...
Голова к груди склонилась,
Не видать совсем лица. Память мигом обратилась В боль тернового венца. Пульс в висках… горят ладони…
Женщине, прошедшей войну
и послевоенную разруху, посвящается На хрупкие женские плечи Ложилась вся тяжесть войны, Любовь, расставанья и встречи – О, как они были нужны. Больным, старикам и детям...
Спыталі дзеці ў ветэрана:
«Пра што, дзядуля, сняцца сны? Ці прачынаецеся рана? Што помніце пра дні вайны?» Іван Пятровіч усміхнуўся, Пасля чамусьці спахмурнеў – У думках зноў туды вярнуўся...
Я не ведаю мовы англійскай,
І нямецкай не ведаю я, Для мяне самай важнай і блізкай Стала родная мова мая. Вы паслухайце, слоўцы якія: Небасхіл, даспадобы, шамрэць...
Вайны злавеснай чорная навала
Драпежнай птушкай касавала лёсы, Без літасці, без жалю адпраўляла Нявінных душаў безліч на нябёсы. Праз пакаленні прарастае памяць... |
Навигация
Популярное
Голосование:
Какие стихи Вам больше нравятся?
Наши друзья
Будут)
{sape_links}
Счетчики
|