Малалетнім вязням фашысцкай Германіі

У разведку не хадзіў ён, не страляў.
Іншы лёс у чатырнаццаць год сустрэў –
У Германіі на шахце працаваў,
Смерці ў вочы у канцлагеры глядзеў.

Быў на ўзбоччы агнявых ліхіх дарог –
Не салдат, не абаронца, не герой.
А нягод спазнаў нямала і трывог,...

Вайна глядзела ў вочы чалавецтву,
Знішчала край працягнутай рукой,
Гасцінна расчыняла дзверы бедству
І заклікала ў пекла за сабой.

Ішлі салдаты на салдат варожых:
За куляй – выбух, побач з ранай – смерць.
Вайна вітала нас на раздарожжы...

Зямля сяброў! – Наш сцяг з табою
Мы вечна будзем уздымаць.
Цябе Радзімаю малою
Прыемна вельмі называць.
Івейшчына нам сэрцы лечыць...

Заплюшчы вочы. Бачыш мора –
Бязмежжа жытніх каласоў?
Красуе родная прастора
Сярод азёраў-абразоў.

Он одиночество чувствует остро, ведь
Здесь он один -- одичалый на век вперёд.
Колет название города "Островец" --
Остров, который уже не покинуть вброд.

Паузы тянутся медленно, ночь пьяна...

У хуткім часе праўды не чакай,
Яе для нас рыхтуе хлус-кравец…
Ужо далёка Солы, Гудагай,
І – кропкай незвароту – Астравец.

Вяртаюся туды, дзе карані...

Его нельзя унизить, как раба,
Раз нет на нём клейма, есть
место пробе.
Он складывает мысли в
короба,
Завистников от этого
коробит.
Трудолюбив, послушен...

Яна казала: “Не пішы на мове.
Я адчуваю штучнасць і разлік”.
Кабета мела рацыю, панове:
Разлічваю на вас у кожным слове –
За мною і гарэлка, і шашлык.

Калі па густу іншы пачастунак,
Са словаў прыгатую вам булён...

Гімн прыродзе

Наш край – Беларусь! Ён такі непаўторны! –
Прыроды куточак, што стаў дарагім.
Тут рэкі , азёры у сініх прасторах,
Лясы і крыніцы, палі і лугі.

Часцінка планеты, дзе зубры з бусламі...

О, Айчына мая, ты – каханне маё,
Ужо аж шесцьдзесят пяць у кветках сэрца тваё!
Хутка годы імчаць – не вярнуць іх назад.
Не вярнуць абаронцаў, хлапцоў і дзяўчат.

Гэта нашы бацькі, рукі нашых матуль
Вызваленне прынеслі здалёку, адтуль,
Дзе гарэла зямля, засцілаў неба дым...