Паміж аблокамі прасвет
І сонейка нясцерпна грэе…
Прасвет – нібы акно ў Сусвет,
Які ніколі не старэе.

Старэюць дрэвы, гарады,
Старэюць людзі на планеце,
Імкнецца погляд іх туды,
Дзе зоркі свецяць у Сусвеце.

Дзе незлічоны лік планет,
Магчыма, дзе жыццё віруе…
І дзе магутнейшы Сусвет
Жыццём, разумным, там кіруе.

Дзе шмат мінае зім і лет,
Ніхто ніколі не хварэе…
Дзе між аблокамі прасвет
І сонейка нясцерпна грэе…

13 верасня 2021 года

Дзмітрый Краскоўскі (п.Івянец)