Не хадзіце, хлопцы, на чужую старонку,
Не знасіць у чужыне буйнай галавы.
Не кідайце, хлопцы, маладую жонку,
Бо насіць ёй трэба хустачку ўдавы.

Завіруха ў полі весела гуляе.
У старонцы роднай нарадзіўся сын.
Казак у палоне долю праклінае,
Бо ў жывых застаўся з сотні ён адзін.

Яму не вярнуцца да бацькоўскай хаты,
Не пабачыць сына, жонку і сяброў.
Моцна закавалі жалезныя краты,
І сярод чужынцаў ён не бачыць сноў.

Як у сад вясною прыляцеў салоўка,
Для яго з Радзімы перадаць прывет.
У чужой зямельцы спіць яго галоўка,
І яго ўжо вочы не пабачаць свет.

Не хадзіце, хлопцы, у дальнюю старонку,
Вельмі ўжо горкі на чужбіне мёд.
Родны край шануйце ды кахайце жонку,
Вольнымі жывіце шмат шчаслівых год.

Валасевіч Людміла (г. Барысаў)