Сядзіць пры хаце,
склаўшы рукі…
Былі і дзеці, былі ўнукі.
І шчабятала наваколле,
І шчасця тут было раздолле…
Ды ўсё загінула з вайною.
Якою?
Першай,
сто другою?!
О! Колькі іх прайшло праз вас?
То не адкажа нават час…

Французы, немцы і татары
І шмат яшчэ якой пачвары
Праз вас туды-сюды хадзіла,
Ды не зламала вашу сілу!

…А вы чакалі, усё чакалі,
Хоць час і зносіў думак хвалі,
Ды з пакалення ў пакаленне
Чакалі шчасця вы з’яўлення!

Жылка Уладзімір, г. Нясвіж