Якое прыгожае неба:
Палётаць ў ім птушкаю мне бы!
Я там – на вышыні аблокаў –
Прасторы б радзімы аблётаў.
Глубіны агледзеў бы, высі,
Дзяццінства сцяжынкі пакрысе,
І контур будынка знаёмы… –
Радзіма малая, вядома.
Ў цудоўную пору я мару:
Каб зноў ураджай гаспадарыў,
Былі каб не страшныя зімы
У крае радным і любімым!

Бобка Іван (г. Клецк)