Паэт, настаўнік і мастак…
О, колькі вас на ўзлёце збіта!
Хто выйшаў з багны на бальшак,
А хто, аковамі спавіты,
Прапаў навекі ў рудніках,
У шахтах, у снягах загінуў.
Душу сціскае дзікі жах
Ад відавочцаў успамінаў.
І кожны горкі, гучны ўздых
І стогн працяглы застанецца,
Праз шмат гадоў у маладых,
Чуллівых сэрцах адзавецца.
За што пакуты прынялі
Зламаных лёсаў пакаленні?
За тое, каб на іх зямлі
Не стаў нашчадак на калені.

Бярэзіна Тамара, г. Маладзечна